SS-NG # 25 - ELEKTRONICZNY MAGAZYN O GRACH II PC II PS2 II XBOX II GNC

MARTIN: …Jest impreza u Cygana my musimy tam być/ Można będzie do rana świrować i pić/ Ktoś już wezwał gliny, chyba jadą tu…

Tymczasem w mieszkaniu Zygmunta wytwarza się magnetyczna atmosfera. W powietrzu współgrają ze sobą testosteron i feromony. Zygmunt zapala dwie świece gromniczne i kładzie je na stole. Podchodzi do swojej wieży hi-fi, którą przemycił z Albanii i włącza romantyczną muzykę. Niespodziewanie, jak zresztą zawsze w takich sytuacjach ciało Zygmunta przywiera do Kate… Zygmunt zaczyna powoli rozpinać jej… Aż nagle dzwoni telefon.

KATE: Proszę, nie odbieraj. Nie psuj miłej atmosfery.
ZYGMUNT: Muszę…

Zygmunt wyciąga swoją Nokię, którą kupił na giełdzie samochodowej w Mysłowicach u znajomego Rumuna. Po chwili telefon wypada mu z rąk, uderzając o polichromowaną podłogę… Na jego policzkach pojawiają się krystaliczne łzy…

KATE: Co jest Zygmunt, coś się stało?
ZYGMUNT: Watykan…Watykan…Watykan nie żyje. Został zakatowany niedaleko “Jamaica Night Club”.

Nagle Zygmunt spontanicznie bierze ze stołu klucze i daje je Kate. Sam szybko wybiega z domu… Po chwili Zygmunt jest już pod “Jamaica Night Club”. Wszyscy wiedzą o tragedii, która wstrząsnęła tej nocy tą śląską metropolią. Impreza już się skończyła; goście porozchodzili się do domu; zostali tylko znajomi; policjanci przesłuchują ludzi.

ZYGMUNT: Gdzie on jest?

Martin pokazuje na worek plastikowy…

ZYGMUNT: Wiedzą, kto, mają świadków?
MARTIN: Podobno przewieźli na komendę gościa, który coś widział, ale nie jest to pewne.
ZYGMUNT: Sam znajdę tych skurwysynów i wymierzę należną im karę! Śmierć!
MARTIN: Zygmunt, daj spokój. Policja ich znajdzie! Nie rób nic, czego możesz żałować.

Tymczasem Zygmunt odwraca się i woła do gapiów.

ZYGMUNT: Co jest kurwa! Trupa kurwa nie widzieliście. Rozejść kurwa się! I to kurwa już.

W kilka godzin później Zygmunt jest już u siebie. Po Kate zostało tylko wspomnienie i kartka na stole, na której widniał jej adres i numer telefonu. A po Watykanie cóż zostało? Wspomnienie i chęć zemsty…

ZYGMUNT: Zabiję, zabiję ich…

Podchodzi do szafy i po chwili wyciąga z niej guna i strzelbę myśliwską, którą, podobnie jak kobietę, łamie się w połowie i przeładowuje. Wyciąga również teczkę, a z niej notes z telefonami, by za moment wprowadzić do telefonu dziewięć cyferek…

ZYGMUNT[przez telefon]: Condi? Tu Zygmunt.
ZYGMUNT[przez telefon]: Mieszkasz tam gdzie, kiedy?
ZYGMUNT[przez telefon]: Za 4 godziny będę u ciebie!

Tymczasem za Brynicą, w Sosnowcu siedziba filii tajnego oddziału “Dresów Czteropaskowych” stale tętni życiem. W przyciemnionym pokoju rozmowę o losach przyszłego Państwa Dresiarskiego prowadzą Mirko von Dress i Dress IV.

DRESS IV: Jak więc idą sprawy związane Państwem Dresiarskim?
MIRKO VON DRESS: Wszystko w najlepszym porządku. Funkcje ministerialne są już rozdzielone, podstawy stworzone. Czekamy tylko na sygnał Wielmożnego.
DRESS IV: Będę musiał jednak chyba ostudzić na razie twoje zapędy.
MIRKO VON DRESS: Słucham? O co Wielmożnemu chodzi?
DRESS IV: Nie tylko mnie. Zgadzają się również ze mną oddziały emigracyjne dresiarzy oraz środowiska dresiarskie skupione przy kurii kościelnej oraz mające wpływy na młodzież o poglądach dresowych przebywającą tłumnie na oazach kościelnych. Wiesz przecież ze ośrodki te mają w sobie ogromną potęgę i nie powinno im się przeciwstawiać. Zresztą nie ma sensu, gdyż uważam podobnie jak brać skupiona wokół księdza prałata. Zanim proklamujemy Nasze Państwo i się ujawnimy musimy najpierw wzrosnąć w siłę a to potrwa. Najpierw rozwińmy się jako dobrze funkcjonujące państwo podziemne a potem pomyślimy nad resztą. Co ty na to?
MIRKO VON DRESS: Wielmożny wybaczy, ale to jest nie to zrealizowania. Musimy proklamować państwo i to jak najszybciej. Tylko to spowoduje nasz rozwój. DRESS IV: Niestety… Decyzje podjąłem już dawno. Przyjechałem cię tylko o tym bezpośrednio poinformować.
Dress IV podnosi się z krzesła i zmierza do drzwi.
DRESS IV: Idę odpocząć. Do jutro.
Dress IV dystyngowanym krokiem wychodzi. Mirko von Dress wstaje, podnosi krzesło i rzuca nim o ścianę.
MIRKO VON DRESS: Głupiec. Nie pozwolę żeby nas zdradził, tak jak kiedyś uczynił to Leszek II Dress! Sam wykonam do końca dzieło przeznaczenia. “Dresy Czteropaskowe” liczą na mnie i nie zawiodę ich.

Tymczasem w Katowicach do akcji wkracza Zygmunt. Maszeruje po schodach jednego z katowickich familoków, by w końcu dotrzeć do upragnionego celu. Drzwi otwiera mu młody mężczyzna. To oczywiście Condi, właściciel sieci haremów - ”Condi & Mario: No Sex, No Fun”

CONDI: Zygmuś, kope lat! Co u ciebie słychać? Jak tam Watykan.
ZYGMUNT: Nie żyje.

Condi przysiada ze zdumienia.

CONDI: Co? Watti nie żyje?
ZYGMUNT: Został zakatowany. Wczoraj… Właśnie dlatego tu jestem. Muszę się dowiedzieć, kto to zrobił lub, kto to zlecił. A kto jak kto, ale ty masz wtyki na “mieście” podobno niezłe.
CONDI: Nie no, Zygmunt, pewnie. Postaram się czegoś dowiedzieć. Przecież to był tak samo mój kumpel jak i twój.
ZYGMUNT: Dzięki stary. To spadam, masz mój numer?
CONDI: Tak, spoko, ale myślałem, że wejdziesz.
ZYGMUNT: Sorki, ale się spieszę. Narka…

Wkrótce Zygmunt ponownie jest u siebie w mieszkaniu. Stoi przy oknie wpatrzony wprost na osiedlowy sex-shopik, do którego chwilę wchodzą emerytki z kółka szwaczek…. Wtem ktoś dzwoni do drzwi. Zygmunt podchodzi do drzwi i je otwiera…

ZYGMUNT: Martin co ty tu robisz?
MARTIN: Słuchaj, jutro wyjeżdżam do Dąbrowy Górniczej na spotkanie z inwestorem strategicznym.
ZYGMUNT: Czyli z kim?
MARTIN: Z przedstawicielami firmy budowlanej “Wrocławska Jedynka”, ale chodzi o to, że “Jamaica Night Club” będzie prowadzona przez najbliższy tydzień przez Bolesława i Andrew. Jakbyś mógł to zaglądaj tam od czasu do czasu. Dobra?
ZYGMUNT: Spoko.
MARTIN: Dzięki. Nara.